zondag 6 februari 2022

Bezoek aan de dierenarts

Alles gaat nog steeds zijn gangetje. Onze Touska is nog steeds super druk, blij als ze ons ziet, wild en enthousiast aan het spelen. Vooral met Rosita, maar met mama Nieske speelt ze ook graag.

Deze week was het tijd voor haar eerste uitstapje, ze is voor het eerst bij de dierenarts geweest. Normaal gingen we daar met 9 weken al heen voor de eerste prik en check-up. Maar omdat we in het verleden daar veel problemen mee hebben gehad hebben we besloten om dit uit te stellen tot ze 12 weken oud was. 
Zoals verwacht was alles goed, ze heeft haar prikje gehad en ook meteen de chip gekregen. Chippen deden we altijd al maar nu is dit ook nodig om de stamboom aan te vragen.
Bij de dierenarts was ze nergens bang voor. Ze liep vrolijk rond in de behandelkamer en dacht dat ze ook wel even verder rond kon gaan kijken. De kamer heeft namelijk ramen tot aan de grond. Dit is voor een kat niet duidelijk te zien dus nam Touska een aanloopje en boem..... zo tegen het raam aan. Ze begreep niet hoe dat kon, ze kon immers zo goed de ander kant zien, dus nog meer eens proberen..... en het zelfde gebeurde weer. Kop schuddend liep ze verder ....vreemde kamer dit ?! 

Over drie weken mag ze voor de boosterprik, ben benieuwd wat er dan weer gaat gebeuren......











Actiefoto, Touska springt op Nieske


 


zondag 16 januari 2022

Week 8 / 9 voor "onze kleine" Touska




















Inmiddels heeft "onze kleine" een naam gekregen, nl. Touska.

Alleen boven zitten is niet leuk en naar beneden, waar 10 "grote" poezen wonen is ook geen optie. Dus komen de grote poezen eerst gedoseerd en onder begeleiding op visite. Wat een feest is dat voor Touska.

Met mama Nieske had ze het al leuk maar als eerste komt zusje Quinty mee. Quinty is lekker druk en wild aan het springen, Touska kijkt haar ogen uit. Wat zal ze hier allemaal van kunnen leren......

Tot nu toe was haar wereldje beperkt tot alles wat er op de grond afspeelde, eten drinken, spelen met een balletje of tolletje en met Nieske donderen. Maar nu zag ze hoe Quinty met één sprong in de krabpaal zat en zo op het plateautje kon komen vanwaar je in de vensterbank kon springen. Dit moest Touska ook uitproberen. Natuurlijk lukte het niet in een keer maar Touska is een doorzetter dus toen het uiteindelijk wel lukte werd haar wereldje weer een stukje groter. Vanuit de vensterbank kun je goed zien wat er allemaal op straat gebeurt en dat was leueueuk....! 

Nadat we doorhadden dat ze alle poezen leuk vond en nergens bang voor was mocht ze mee naar beneden.

Eerst werd ze op de arm mee genomen, want op de trap vonden we voor haar toch wel wat eng. Maar Touska vond niets eng. Al snel vond ze wat plekjes onder de kast waar zij wel onder kon komen maar waar de anderen te groot voor waren. Zo kon ze zichzelf in veiligheid brengen mocht dat nodig zijn. Maar echt nodig was het niet, de grote poezen waren banger voor haar dan andersom.

Vooral met zusje Rozita heeft ze een enorme klik. Ze hebben het zelfde temperament en met haar kan ze heerlijk wild ravotten. Zo leuk om te zien en ze krijgen er geen genoeg van. Wat een energie hebben die twee. De anderen raken één voor één uitgeteld, maar deze twee gaan onvermoeibaar door. Gelukkig vindt ook mama Nieske alles goed. 

Alleen de zwangere Orchid is er nog niet zo van gediend. Als Touska te dicht in de buurt komt begint ze hard te grommen. Hier blijft het gelukkig ook bij en dat is iets wat de kleinsten ook moeten leren. Ze komen uiteindelijk toch eerst onderaan de ranglijst te staan. Ook komt er een "grote witte kater" aan haar snuffelen. Deze ziet er anders uit dan de rest en dus is dit best wel een beetje spannend.

Van al dat gespeel krijg je natuurlijk ook "ontzettend veel honger". En als beloning krijgen ze met z'n allen een groot bord met nat voer Cosma kip en tonijn. Ze gaan gezellig met z'n allen om één bord en ook de kleine Touska geniet hier enorm van. Orchid heeft geen tijd meer om te grommen en de "grote witte kater", onze laatste siamees Igor, is ook niet meer zo eng. 

Dit uitstapje is voor herhaling vatbaar. En wat schetst onze verbazing? Touska hoeft de volgend keer niet meer naar beneden gedragen te worden, nee ze gaat zelf heel rustig en voorzichtig de trap af. Misschien moeten wij zelf ook maar eens wat minder bang worden ?

woensdag 29 december 2021

Week zes alweer !



Soms gebeuren er dingen die je al eens hebt meegemaakt en waarvan je hoopt dat het je nooit weer zou overkomen. Maar helaas heb je niet altijd alles in de hand.

Het kitten is 6 weken en al redelijk zelfstandig. Nieske is inmiddels weer krols geworden en krolse poezen doen de dingen soms anders dan dat je verwacht.

Wat er precies is gebeurd weten we niet, maar het lijkt er op dat Nieske met haar kleine aan de sjouw is gegaan. Hierbij heeft ze haar stevig in haar nekvel vastgepakt, iets te stevig want de kleine heeft aan beide kanten van haar nekje grote open plekken. Dit hebben we bij het eerste nestje van Unagh ook eens meegemaakt maar toen werd dit het kitten fataal.

De altijd zo drukke en aanwezige kleine zit wat beduusd in haar mandje. Ze komt wel naar ons toe maar is beduidend minder actief en dat baat ons zorgen. Ook is het gewicht afgenomen wat een slecht teken is.

Met de geschiedenis van Unagh in ons achterhoofd hebben we het moeilijke besluit genomen om Nieske en haar kitten van elkaar te scheiden. Nieske  dus naar beneden bij de anderen en de kleine alleen boven met zoveel mogelijk gezelschap van ons.

De wonden worden zorgvuldig ingesmeerd met honingzalf zodat het rustig kan genezen en minder pijnlijk is. Ook wordt ze verwend met extra lekkere hapjes. Eerst nog een beetje onder dwang, want ze moet weer aankomen, maar algauw heeft ze door dat het toch wel erg lekker is en heeft ze de smaak goed te pakken. De volgende dag heeft ze gelukkig alweer wat meer energie en al snel zit ze weer op haar oude niveau. De wonden gaan wat jeuken en krabt zich regelmatig. De zalf doet zijn werk goed en de wondjes gaan langzaam dicht.

Na een aantal dagen is ze alweer drukker als voorheen. Ze leert  nieuwe dingen, is druk aan het spelen en wordt steeds nieuws-gieriger. En door het laatste zijn we haar weer eens een keertje kwijt. Ze is nergens te vinden maar we horen wel een hard gepiep...... maar waar vandaan?

Het gepiep lijkt van achter of onder de kledingkast in de kittenkamer vandaan te komen. Maar hoe is ze hier gekomen en waarom komt ze niet weer tevoorschijn? Zit ze misschien klem? 

Eerst de onderste lades heel voorzichtig maar eens uit de kast halen. En ja hoor, hier was ze vrolijk aan het spelen! Onder het stof, maar daar geeft onze swiffer niets om.

Via de onderkant, waar de kast net niet tegen de muur staat zit een hele kleine kier waar een klein poesje zich met veel moeite doorheen kan wurmen.  Nadat hetzelfde ritueel zich nogmaals afspeelde moest er toch maar een blijvende oplossing komen om dit probleem aan te pakken. Met houten balkjes ging het niet lukken. Gelukkig hadden we nog een strook trespa liggen die we aan de zijkant konden vastkitten. Weg kier... jammer voor de kleine. Gelukkig is ze creatief genoeg om weer een nieuwe uitdaging te vinden......









zaterdag 18 december 2021

Rennen, springen, spelen


Het is altijd jammer als een kitten op deze leeftijd, (vijf weekjes)  zonder leeftijdsgenootjes moet opgroeien. Ze moet alles zelf ontdekken en uitvinden, ze kan niets van elkaar afkijken of samen doen. Gelukkig heeft deze kleine een moeder die haar alles goed voor doet, lekker met haar gaat spelen en echt een maatje voor haar is, maar toch....

Het zelfstandig eten lukt nog niet zo goed. We proberen van alles, pap, zacht voer, babybrokjes (Royal Canin- moeder en kitten) kant en klaar en geweekt in water, maar ze wil er nog niet aan. Waarschijnlijk krijgt ze nog steeds voldoende te drinken bij Nieske want haar gewicht is nog steeds stijgende in kleine stapjes.

Verder ontwikkeld ze zich snel. Het lopen ging al goed, maar nu kan ze dit ook al ontzettend snel. Ook zijn rennen en springen geen uitdagingen meer voor haar. Zelfstandig spelen is helemaal haar ding. De eerste stapjes buiten de veilige kamer waren nog een beetje eng, maar als die eenmaal zijn genomen heeft ze meteen al een verstopplekje onder de kast gevonden . De vloer van de badkamer is anders, maar als ze deze drempel eenmaal over is maakt ze daar graag haar eigen spelletjes. Handdoek hangen en wc rol afwikkelen zijn haar favoriet. De kittenkamer begint ook steeds meer op een speeltuin te lijken maar als we er bij gaan zitten dan klautert ze het liefst bij ons omhoog en moet er geknuffeld worden.  

Foto's maken gaat nog steeds lastig, ze is zo beweeglijk en wispelturig dat ze er niet scherp opstaat of uit beeld is gelopen. En als ze wel rustig is wil ze op schoot liggen en is ze te dicht bij de camera voor een mooi resultaat.

We hebben uiteindelijk iets gevonden om haar aan het eten te krijgen: Royal Canin kitten zakjes met kleine stukjes kip in sausDit maken we even warm in de magnetron zodat het extra lekker ruikt. Hier smult ze lekker van en ook neemt haar gewicht in grotere stapjes weer toe.


















vrijdag 10 december 2021

Op naar week drie en vier


Nieske en haar kitten verblijven nog steeds, naar alle tevredenheid in de kittenkamer, in het holletje van de krabpaal.

De groei zit er bij de kleine nu goed in, de oogjes zijn nog steeds open, al moeten we ze soms wel even helpen met een nat watje, en het lijkt er op dat ze ons ook al kan horen!

Bij het schoonmaken van de oogjes altijd van de neus richting de oortjes, dit omdat je anders de viezigheid in het oog wrijft en er ontstekingen kunnen ontstaan !

Ook probeert ze al dapper haar eerste stapjes te zetten!











 De derde week. 

De stapjes gaan al steeds beter, ze staat nog wel wat wankel op de pootjes maar het avontuur lonkt dus ze zet door.

Nieske ziet in dat een holletje op hoogte niet ideaal is voor zo'n nieuwsgierig kitten, dus volgt er weer een verhuizing.

De kittenkamer is op diverse plekken voorzien van verschillende mandjes, maar Nieske gaat toch weer voor de kittenkooi. Deze is lekker warm en ook een beetje donker zodat het lekker veilig aanvoelt.

Het lukt de kleine al goed om zelf het mandje uit te gaan en een rondje in de kooi te lopen. En na een paar dagen durft ze steeds meer. De drempel om de kooi uit te gaan heeft ze inmiddels ook genomen en nu kan ze zelf bepalen wanneer ze op ontdekkingstocht wil gaan.  

Als ze ons hoort aankomen dan komt ze net als Nieske naar ons toe. Ook merken we dat de tandjes zijn doorgekomen, en die zijn behoorlijk scherp, ze gaat overal aan slikken en in bijten. Au au au ..

Het begint nu wel eens een beetje tijd te worden dat ze zelf wat gaat eten, maar daar heeft ze nog geen oren naar. Misschien iets voor volgende week.....?

Ondertussen denken we alvast na over een toepasselijke naam, beginnend met de letter T.....iemand suggesties ?









 



Bezoek aan de dierenarts

Alles gaat nog steeds zijn gangetje. Onze Touska is nog steeds super druk, blij als ze ons ziet, wild en enthousiast aan het spelen. Vooral ...